Πώς εξηγούμε σε ένα νήπιο τις συνέπειες των πράξεων του;



Όταν ένα παιδί παραφέρεται, συνήθως η πρώτη αντίδραση ενός γονέα είναι να το μαλώσει ή να το τιμωρήσει. Οι πιο συνηθισμένες τιμωρίες είναι να στείλουν το παιδί στο δωμάτιο του ή να μην του αγοράσουν κάτι που θέλει πολύ. Αν, μάλιστα, το πιτσιρίκι συνηθίζει να κάνει σκανταλιές, τότε οι γονείς έχοντας ξεμείνει από αντοχές και υπομονή είναι πιθανόν να καταφύγουν και σε άλλους τρόπους για να το συνετίσουν, όπως οι φωνές ή ακόμα και καμιά ξυλιά.

Κι όμως, αν το σκεφτείτε με ηρεμία και ψυχραιμία, κανένας από αυτούς τους τρόπους, δεν είναι αποτελεσματικός, ούτε εξασφαλίζει ότι το παιδί συνειδητοποίησε το σφάλμα του και άρα δεν θα το επαναλάβει. Αντίθετα, σε αυτές τις περιπτώσεις εκείνο που πρέπει να κάνουν οι γονείς, είναι να δείξουν στο παιδί με σαφή τρόπο τις συνέπειες, που απορρέουν από την πράξη του.

Κάθε πράξη, κάθε σκανταλιά, κάθε ανάρμοστη συμπεριφορά έχει συνέπειες. Συνέπειες που δεν βρίσκονται στη σφαίρα του φανταστικού, αλλά που το παιδί μπορεί να τις αντιληφθεί και να τις δει άμεσα. Σκεφτείτε το λίγο. Για ένα παιδί δεν υπάρχει κανένα νόημα, όταν του λέτε ότι δεν θα πάει στην παιδική χαρά, επειδή, για παράδειγμα, έσπασε με την μπάλα το βάζο. Τι σχέση έχει η παιδική χαρά με το βάζο; Αυτή είναι μια σύνδεση, που δεν μπορεί να την κάνει. Το μόνο που αισθάνεται είναι ότι το τιμωρείτε και ότι του στερείτε κάτι που θέλει.

Αντίθετα, αν του εξηγήσετε ότι δεν παίζουμε μπάλα μέσα στο σπίτι, γιατί μπορεί να σπάσει το βάζο και να τραυματιστούμε ή να στεναχωρηθούμε επειδή μας άρεσε πολύ, ίσως καταφέρετε περισσότερα. Αντί, λοιπόν, να τιμωρείτε τα παιδιά, προσπαθήστε να τους θέσετε όρια και ταυτόχρονα να τους εξηγείτε τις συνέπειες της μη τήρησης τους. Συνέπειες ξεκάθαρες, που να σχετίζονται άμεσα με την ανάρμοστη συμπεριφορά, π.χ. «αν αργήσουμε το πρωί, η πόρτα του σχολείου θα κλείσει και θα μείνουμε απ'έξω» ή «αν δεν πάρεις το φάρμακο σου, δεν θα γίνεις καλά και δεν θα μπορούμε να πάμε στην παιδική χαρά» κλπ.

Και, φυσικά, ο καλύτερος τρόπος είναι να γίνετε οι ίδιοι το θετικό πρότυπο για τα παιδιά και να δέχεστε τις συνέπειες των δικών σας λαθών.